Istnieje kilka typów dorosłych dzieci alkoholików: wyalienowani, smutni, obrażeni, uzależnieni, współuzależnieni, odnoszący sukcesy, z poczuciem niższości.

Wyalienowani z reguły nie zdają sobie sprawy, że to, czego doświadczyli w domu ojca, nadal ma na nich poważny wpływ. Czują się „inni”, bardziej złożeni i zagubieni w środku. W kontaktach z ludźmi wykazują wysoki stopień kontroli. Są przekonani o negatywnym odbiorze otoczenia.

Smutni – traumatyczne dramaty z dzieciństwa są źródłem nieopisanego smutku i bólu, którego nie można ugasić pigułką.

Obrażeni – doświadczają żalu, złości, zgorzknienia, a nawet nienawiści w duszy do rodzica, który pił lub był wobec nich agresywny. Mogą tą wrogość przerzucić na świat.

Uzależnieni – zaczynają używać, ponieważ nie radzą sobie z trudnościami i wewnętrznym stresem, uzależniają się, używając środków psychoaktywnych.

Współuzależnieni – dorastając, wchodzą w relacje z osobami, którymi należy się opiekować (np. z uzależnionymi, ciężko chorymi itp.). Życie z partnerem, który nie wymaga opieki i pełnego poświęcenia, jest dla nich nieciekawe i rutynowe.

Odnoszący sukces – nie boją się trudnych zadań, a w razie potrzeby śmiało podejmują ryzyko. Są bardzo odpowiedzialni, przedkładają obowiązek nad swoje dobro i zdrowie, potrzeby innych są ważniejsze niż oni sami. Otaczający ich ludzie są zaskoczeni i zazdrośni o ich opanowanie i wewnętrzny spokój, nie zdając sobie sprawy, jak bardzo zaprzecza to temu, co widzą, z tym, co dzieje się w tych ludziach. Pozytywna ocena innych nie jest spójna w tym, co DDA przeżywa w środku.

Z poczuciem niższości – cały czas porównują się na minus, szukają w innych wymarzonych cech, potępiając się za to że ich nie mają. Są przepełnieni zazdrością, a w relacjach z innymi mogą być bardzo zaborczy. Rezygnują z szans, które daje im życie, poddają się za wcześnie.

Autor: XXX