Czy i dlaczego kobiety rywalizują z kobietami?

Rywalizacja to nastawienie na osiągnięcie celu za wszelką cenę, nie biorąc pod uwagę potrzeb drugiej osoby. Rywalizacja nie jest wrodzoną cechą, wiele badań dowodzi, iż jest nabyta poprzez modelowanie, przekazy społeczne i postawy.

   Włoski badacz C.A. de Maja zbadał różne grupy w zależności od okresu rozwojowego pod względem tendencji rywalizacyjnych. Wyniki dowiodły, że dzieci i młodzież przejawiają zdecydowanie więcej zachowań o charakterze kooperacyjnym niż rywalizacyjnym. Nasycenie zachowaniami rywalizacyjnym rośnie wraz z wiekiem, co jest związane z socjalizacją.

Naga prawda o rywalizacji

Rywalizacja choć ma uzasadnienie w rozwoju tak osobistym jak i społecznym, zdecydowanie bardziej wpływa negatywnie na relacje i na samą osobę posługującą się takimi zachowaniami.

• Prowadzi do postaw negatywnych
• Silne skoncentrowanie na rywalu
• Zabija racjonalne myślenie, nie pozwalając przewidzieć konsekwencji działań
• Osoby rywalizujące ze sobą doświadczają wysokiego poziomu lęku
• Zmniejsza się ilość wolnych zasobów, które dana osoba mogłaby wykorzystać do osiągnięcia celów
• Wreszcie D. Doliński w swych badaniach dowiódł, iż osoba rywalizująca traci na atrakcyjności w oczach obserwatorów.

Rywalizacja, konkurencja i zazdrość to kraina pożądania, zniewolenia, ambicji i niezdrowej dumy, która generuje pogardę, zadufanie i niszczy obie strony.

Rywalizacja może być następstwem zazdrości. Nieuświadomiona zazdrość może przejść w zawiść.

Zawiść to jedno z najbardziej destrukcyjnych uczuć, bardziej niż zazdrość.

Zazdrość czy zawiść?

Geneza powstawania zazdrości i zawiści jest podobna. Chodzi o spostrzeżenie, że ktoś inny ma coś dobrego, czego nie mam ja, rzeczy, którą my cenimy.  W zazdrości potrzebne są trzy obiekty np./ ja sąsiad i jego samochód tzw. triada.  Elementem zazdrości jest pożądanie i miłość, człowiek pragnie czegoś co ma ktoś inny, czego ja pożądam. Jeśli chodzi o zawiść to sprawa wygląda nieco inaczej. W tym przypadku koncentracja na pragnieniu zaczyna się zacierać równocześnie z koncentracją na obiekcie, który to ma i rosnącej do niego nienawiści.

Frustruje nas wtedy zależność braku nieograniczonego dostępu do obiekty pożądania. Jeśli nie mamy tego co chcemy pod dostatkiem i nie umiemy się z tym pogodzić pojawia się złość i chęć zniszczenia.

Siła zawiści jest bardzo duża, irracjonalna i niszcząca, gdyż zakorzeniona jest w popędzie śmierci Atanos. W tych elementach naszej psychiki, która jest destrukcyjna.

Tak więc często zazdrość, która może być początkiem zmiany na lepsze, rozwoju nierozpoznana może przejść w zawiść.

Dlaczego ludzie rywalizują

• Bo tylko wtedy czują się lepsi
• Bo tylko wtedy czują się ważni
• Bo nie są tacy jakimi chcieliby być

Dlaczego kobiety z kobietami walczą

1. Niskie poczucie swojej wartości
2. Niewiara w siebie w swoją sprawczość
3. Niska samoświadomość siebie
4. Brak akceptacji siebie
5. Przekazy przekonania, kultura

Rywalizacja wyniesiona z dzieciństwa

Mówiąc szerzej pierwowzorem, matrycą walki i rywalizacji jest okres edypalny, kiedy dziecko chcąc skompensować sobie nieuchronną separację z obiektem pierwotnym i powstającą w wyniku tego frustracją, przenosi swoje oczekiwania na trzeci obiekt czyli ojca. Dostrzega wtedy, że w staraniu nie jest jedno, ma konkurencję w postaci matki.

W zależności jak ten konflikt będzie rozstrzygnięty tak dziecko będzie miało zapis schematu bycia w takich relacjach i odbierania konkurencji. Zależy od tego czy matka jest dojrzała, aby być pewną swojej pozycji i nie rywalizować z córką.

Tak jak wyżej wspomniałam w relacjach międzyludzkich, a co za tym idzie między kobietami ważną rolę odgrywa czynnik kulturowy i społeczny. W większości kultur cały czas rolę dominującą posiada mężczyzna i to on decyduje o losie kobiet.  Jest to układ patriarchalny, gdzie zachodzi duża zależność kobiet od mężczyzn. Taki układ przyczynia się do traktowania innych kobiet jako rywalek w walce o dobrobyt i pozycję przy mężczyźnie. W naszym społeczeństwie, gdzie silnie dominuje monogamia i patriarchalizm dominująca pozycja mężczyzn oznacza przyjęcie przez kobiety strategii wykluczania innych kobiet w swoim życiu.

Rolę patriarchalizmu jako istotnego czynnika w tworzeniu kobiecej rywalizacji, podkreśla badaczka Susan Weinger. W swoich badaniach dotyczących bajek kameruńskich, w których głównym motywem przewodnim jest rywalizacja dobrej i złej kobiety, dowodzi aspekt przekazów i ich wpływu na postawy kobiet. Mimo, że nie znalazłam odniesień do badań w polskiej literaturze to można też znaleźć podobne treści w naszych, rodzimych bajkach choćby kopciuszek, czy Jaś i Małgosia.

Agresywne zachowania między kobietami są przejawem patologii, którą w skrócie można określić jako brak refleksji nad sobą.

Skutki patriarchalnego wychowania

W literaturze potocznej utworzył się zwrot kobiety, które kochają za bardzo.

Określeniem tym można objąć wynik tego wszystkiego co wcześniej opisałam. Wychowując się w patriarchalnym społeczeństwie, gdzie mężczyzna występuje jako osoba wiodąca od której wszystko zależy, gdzie w szkołach osoba żeńska jako przykład występuje w podręcznika w 4%, gdzie mamy za zadanie powiększać asortyment cnót niewieścich.

Kobiety, które kochają za bardzo odtwarzają to co miały w domu rodzinnym i próbują przerobić swoje nieudane relacje z rodziną pochodzenia w każdym następnym związku. Kobiety, które kochają za bardzo nie wierzą w swoją sprawczość i autonomię, przywykły do braku wzajemności. Traktują siebie, niestety innych także przedmiotowo. Będąc używane w dzieciństwie przez osoby dorosłe, niedojrzałych rodziców, wchodzą w relacje na zasadzie oddawania siebie. Jako, że mają deficyt potrzeby bezpieczeństwa nie ufają nikomu i nie wierzą w powodzenie co przyczynia się do wytworzenia się tendencji kontrolujących, aby nad wszystkim panować. Jako że nigdy nie mamy całkowitego wpływu na innych tworzą sobie pułapkę ciągłej kontroli przeplatanej frustracją i niezadowoleniem. Stosują cały asortyment metod manipulacyjnych chociażby apodyktyczność i despotyzm zmieniają w pseudotroskę. Wszystko to prowadzi do licznych chorób psychosomatycznych, zaburzenia psychiczne wreszcie brak satysfakcji w życiu.

Jak postrzegana jest kobieta, która rywalizuje i walczy niszcząc konkurentkę?

Kobieta, która porzuca siebie sygnalizuje, że nie jest dla samej siebie wartością.

Kobieta, która koncentruje się wyłącznie na wartości celu przyznaje się tym samym do tego, że sama jej nie posiada.

Czy można się oprzeć zazdrości?

Rozwijać się w szeroko rozumianym kontekście. Dbać o swoją fizyczność, psychikę, duchowość, emocje. Psychoterapia, sztuka, dobre relacje, obcowanie p przyrodą. Pogłębiać kontakt z emocjami, uczyć się ich języka. Uświadamiać sobie swoje konflikty wewnętrzne i pracować nad ich rozwiązaniem. No i oczywiście nauczyć się rozpoznawać swoje potrzeby i głośno o nich mówić.

Kobieta samoświadoma, która ma w sobie poczucie wartości, jest wsparciem dla siebie samej, czyli ma świadomość niezbędnych narzędzi w sobie, aby być szczęśliwą z mężczyzną lub bez. Nikt nie będzie dla niej bardziej atrakcyjny niż ona sama. Osoba, która umiejscawia w sobie zaspokajanie swoich potrzeb, nie potrzebuje walczyć, daje wolność wyboru drugiej osobie. Nie ma potrzeby walczyć za wszelką cenę niszcząc innych. Inni to nie bankomat. Wypracować sobie wypłatę przede wszystkim należy do nas, a to co może dać nam inna osoba to premia, nigdy nie na odwrót.